ดั่งต้องมนต์จนคล้ายหลงลืม

สีน้ำ เจ้าของร้านเบเกอรีที่พร้อมให้คำปรึกษาและพูดคุยกับทุกคนที่ผ่านเข้ามาในร้านของเธอ ต้นหลิว หญิงสาวที่ลาธุรกิจครอบครัวมาอบรมงานปั้นเซรามิกในบ่ายวันฝนตกเธอกำลังหาที่พักแต่กลับพัดหลงไปที่ร้านเบเกอรีแห่งหนึ่ง ทั้งคู่คล้ายจะตกหลุมรักกันอย่างช้าๆ และลืมเลือนไปว่าเหตุใดจึงตกหลุมรักกัน อาจจะเป็นรสชาติของขนม ความขมของกาแฟหรือเสียงเพลงสักเพลง

.

“การตัดสินใจว่าเราชอบพอกันคงเกิดขึ้นตรงนั้น...

...หากใครพบเห็นเราอาจจะคิดว่าเราสองกำลังเต้นระบำกลางหมู่ดาวอยู่

หากใครสักคนเห็นภาพเราสองเป็นเช่นนั้น

คนคนนั้นคงตกหลุมรักใครสักเข้าให้แล้วล่ะ คล้ายกับเราที่ตกหลุมรักกันและกันอย่างไม่รู้ตัว”