บ้านไร่ชายดุ

ปัง !

พ่อเลี้ยงกระชากประตูห้องของเมย์ปิดตามหลัง พร้อมกับเหวี่ยงร่างบางลงบนเตียง

ตุบ !


“โอ๊ย !”
เมย์ร้องออกมาด้วยความตกใจ ร่างสวยล้มลงบนเตียงนอนของตนเอง

พ่อเลี้ยงพยัคฆ์ย่างสามขุมเข้าหาหญิงสาวด้วยใบหน้าเหี้ยมเกรียม เขาโกรธจนสันกรามกระตุก
“ให้ไปเรียนหนังสือ กลับร่านไปให้ท่าผู้ชาย !”

“คุณพูดอะไรของคุณ ฉันไม่รู้เรื่อง !”

“ไม่ต้องมาตีหน้าเซ่อ ไร้เดียงสา ไอ้ผู้ชายที่ให้ของขวัญเธอ มันสารภาพรักกับเธอ คงจะอ่อยมันเอาไว้เยอะสินะ”
เขาหยามเธอ ขณะที่ก้าวขึ้นเตียง

“ฉันจะรักใคร ชอบใคร มันก็เป็นสิทธิ์ของฉัน คุณมาเกี่ยวอะไรด้วย”
เมย์ถอยร่นจนชิดกับขอบเตียงอย่างไร้ทางหนี เธอตะคอกเขากลับ

“เหอะ ! เธอลืมแล้วรึไง ว่าเธอเป็นเชลยของฉัน ! ลูกคนระยำยังไงมันก็ระยำอยู่วันยังค่ำ ถ้าเธอคันมากนัก เดี๋ยวฉันจะสนองแล้วกัน !”

เพี๊ยะ !

เมย์ฟาดมือเล็กเข้าที่แก้มเป็นสันของชายหนุ่มด้วยความโมโห เธอจะไม่ทนให้เขาดูถูกหล่อนอีกต่อไปแล้ว !

แรงตบนั้นทำให้ใบหน้าหล่อคมของชายหนุ่มหันไปอีกด้าน และเมื่อเขาหันกลับมา ดวงตาของเขาก็ลุกโชนไปด้วยความโกรธมากขึ้น
“ชอบใช้ความรุนแรงสินะ ได้ !”
สิ้นคำ พ่อเลี้ยงก็จับร่างบางลากลงมาให้อยู่กลางเตียง แล้วขึ้นคร่อมร่างบางเอาไว้ กล้ามเนื้อแข็งแรงของเขาเป็นดังกรงขังชั้นดี

แคว่ก !

มือแกร่งดึงเสื้อนักเรียนของหล่อนเต็มแรง

“กรี๊ดดดดดดด”
เมย์กรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ เสื้อนักเรียนด้านหน้าถูกกระชากจนกระดุมเสื้อขาดออกจากกัน เผยให้เห็นปทุมถันแรกสาวที่ซ่อนตัวอัดแน่นอยู่ในยกทรงลูกไม้สีขาว

“อืม”
ชายหนุ่มครางหือในลำคอ เรือนร่างของลูกคนทรยศเช่นเธอมันช่างยั่วตายั่วใจเขานัก จนเลือดในกายเขาร้อนฉ่าตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า !

“ปล่อย ! คุณมันบ้า !”
เมย์กรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ หัวใจของเธอเต้นแรงยิ่งขึ้น ขณะที่รัวกำปั้นทุบแผงอกแกร่ง

“อึก”
แล้วคำด่าทอทั้งหมดของเด็กสาวก็ถูกกลืนกินโดยริมฝีปากร้อนระอุของเขาที่ทาบทับลงมา