ยามหิมะร่วงหล่น ตัวข้าก็ถูกหน้าดินฝังกลบไปเสียแล้ว

เกล็ดหิมะร่วงหล่นลงบนใบหน้า ร่างกายเหน็บชามิอาจต่อต้าน มีเพียงน้ำรื้นที่ขอบตากำลังไหลหลั่ง

เศษดินผสมหิมะถูกโกยกลบฝังใส่ใบหน้า ลมหายใจรวยริน เศษดินกระเด็นกระดอนเข้าริมฝีปากจนรู้สึกขมพร่า

อวี้ หลินเหอ ถูกผู้เป็นคนรักฝังกลบลงกับดินทั้งเป็น

ชีวิตทั้งชีวิตนี้เขาไม่เคยทำสิ่งใดผิด สวรรค์ไร้ดวงตาหรืออย่างไร? ครอบครัวของเขา พี่น้อง หรือสหายสนิทต่างถูกไฟผลาญจนหมดสิ้น คนตรงหน้าอยากจะมีครอบครัวดังคนทั่วไป มิอยากอยู่กับชายตัดแขนเสื้อเช่นเขาไปชั่วชีวิต

แต่เพราะเหตุนี้....

เฉิน หลิวชุน ถึงกับต้องฝังเขาทั้งเป็นเช่นนี้เชียวหรือ?

ยามที่หิมะร่วงโรย....

ทัศนียภาพตรงหน้าของอวี้ หลินเหอก็ถูกปลกคลุมไปด้วยความดำมืดของก้อนดินเสียแล้ว

หากมีโอกาสอีกสักครั้ง... เฉินหลิวชุน

ข้าจะฆ่าเจ้าให้ตาย