ตะกร้าว่าง
'ถ้าเราจะมาเจอกันอีกจะได้ไหม' ริมฝีปากหนาก้มกระซิบข้างใบหูเล็กด้วยน้ำเสียงกระเส่า ดวงตาสีอำพันของเจ้าของใบหูคู่เล็กนั้นเบิกโพลง ขนอ่อนทั่วทั้งตัวชูชันด้วยความสยิวอย่างไม่คุ้นชิน อาโปค่อนข้างตกใจกับสิ่งที่อีกฝ่ายพูด พลันสมองก็ตื้อขึ้นมาเสียดื้อๆ ความคิดดีชั่วปะปนกันไปหมด ความคิดแรกบอกว่าอย่าเลยไม่อยากสร้างความผูกพันและอีกอย่างคนตัวสูงที่ยืนรอคำตอบด้วยปากหยักยิ้มแบบเจ้าเล่ห์เองก็เป็นเพื่อนในกลุ่มของเพื่อนตนเองเสียด้วยสิ
'อืมม...ขอกูคิดดูก่อนก็แล้วกัน' ร่างเล็กกว่ากระเถิบหนีออกห่างจากคนตัวสูงเล็กน้อย ก่อนจะเชิดหน้าขึ้นอย่างมีชั้นเชิง คนเรามันก็ต้องเล่นตัวหน่อยแหละ จะมายอมง่ายๆ ได้ยังไงเสียระบบหมด (แต่ก็ยอมง่ายตั้งแต่ต้นแล้วไหมคุณอาโป)
'กูแล้วแต่มึงเลย แต่ถ้าอยากก็ทักมาแล้วกัน' พอเห็นท่าทางเชิดหน้าอย่างดื้อรั้นของอีกฝ่าย เขาเองก็ขี้เกียจจะเสียเวลา ใช่ว่าตัวเองขี้ริ้วขี้เหร่ถึงขนาดต้องตามตื๊ออีกฝ่ายเสียเมื่อไหร่ แค่เห็นว่าเจ้านี่ตัวเล็กกว่าแต่พออยู่บนเตียงกลับตอบสนองเขาได้อย่างถึงใจเลยอยากสานต่อก็เท่านั้น
ร่างสูง กล้ามแน่นหนัด เดินผละออกไปอย่างไม่ยี่หร่าทิ้งให้อีกฝ่าอ้าปากเหวอด้วยความงุนงง
คุกกี้ช่วยให้เราสามารถให้บริการจากเราได้ คุณควรยินยอมเปิดใช้งานคุกกี้