ฤดูรักที่เฝ้ารอ

‘รักแรก’ ผ่านมาแล้วผ่านไป แต่สำหรับเธอ ‘รักแรก’ ยังคงวนเวียนรอบตัว ทว่ากลับยากที่จะครอบครอง
===
‘พรรษชล’ ถูกบอกเลิกและต้องย้ายออกจากคอนโดของแฟนเก่า จำเป็นต้องไปอาศัยคอนโดของเพื่อนสนิทชั่วคราว ทว่าคนที่อยู่ที่นั่นเป็นพี่ชายของอีกฝ่าย
และที่ทำให้ยุ่งยากใจคือเขาเป็น ‘รักแรก’ ของเธอ
ทั้งที่คิดว่าไม่รู้สึกใดๆ กับชายหนุ่มแล้ว แต่ความจริงไม่ใช่ เมื่อรู้ซึ้งถึงความรู้สึกแท้จริงในใจพรรษชลจะทำอย่างไร ในเมื่อ ‘ติณณ์’ มีคนรักอยู่แล้ว
‘น้ำฝน’ หรือ ‘พรรษชล’ หญิงสาวผู้เกิดมาพร้อมฤดูฝนอันชุ่มฉ่ำ ที่ให้ทั้งความรู้สึกชุ่มชื่นหัวใจและหม่นเศร้าในคราวเดียวกัน จะได้พบกับ ‘ฤดูรัก’ ผลิบานในหัวใจบ้างหรือไม่
===
‘พี่...พี่ติณณ์’
‘พี่อยากกอดน้ำฝน มองทะเลมองดาวทั้งที่มีน้ำฝนในอ้อมกอด’
ชายหนุ่มกระซิบอ่อนโยน ทั้งยังวางปลายคางบนศีรษะของเธอ
‘พิงอกพี่สิครับ มัวแต่เกร็งเมื่อยแย่’
เธอตัวแข็งอย่างที่ชายหนุ่มพูดจริง แถมยังแทบไม่กล้าหายใจด้วยซ้ำ ถึงไม่ได้รังเกียจหรือกลัวติณณ์แต่เธอไม่ชินกับร่างกายแข็งแกร่งที่ประชิดอยู่ด้านหลัง
เนื้อตัวผู้ชายใหญ่หนาแล้วก็แข็งไปหมดต่างจากผู้หญิงมากนัก
‘น้ำฝนเชื่อใจพี่ไหม’
‘เอ่อ...ค่ะ’
พรรษชลตอบหลังจากเงียบไปชั่วอึดใจกับคำถามที่ไม่มีปี่มีขลุ่ยของชายหนุ่ม
‘พี่อยากจูบน้ำฝน’
‘คะ!’
คราวนี้เธอตกใจจริงๆ จนกลับมาเกร็งทั้งตัวเช่นเดิม
‘แค่จูบ ถ้าเชื่อใจพี่ก็หันกลับมา’