พี่เมของฉัน

"กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีอัปสรตกสวรรค์นางหนึ่ง..."

ข้าจะเริ่มเรื่องราวด้วยประโยคนี้ และความบัดสีบัดซบทั้งหลายนั้นเกิดจากการที่อดีตนางอัปสร นีรนารา เช่นข้าไปตกหลุมรักกับ มณีเมขลา ทว่าถูกกีดกันทุกวิถีทางโดย ท้าวมังกรการ ผู้เป็นเจ้าพิภพบาดาล ฟังดูเหมือนเรื่องน้ำเน่าเคล้าน้ำตาไร้สาระ แต่เชื่อข้าเถอะ ข้าอาภัพกว่านั้นมากนัก กัดก้อนเกลือกินอยู่ในโลกมนุษย์มาตั้งหนึ่งพันห้าร้อยปี เป็นได้แค่นักโทษในความดูแลของ รามสูร อสุรีสีเขียวขี้เมา

ซ้ำร้ายคนรักยังต้องมนต์สะกดให้เกลียดขี้หน้าข้าอีก ข้าเลยมุ่งมั่นจะตามหาความจริงให้ได้ ทว่าข้ากลับได้รับคำทำนายอันน่าหวาดหวั่นติดตัวมาด้วย มันว่าให้ข้า

จงระวังร่วมรั้งร่างนาคี

ระแวงผีอสุรีผึ่งผาย

อย่าเร่งเร้าเรียกร้องงูในกาย

เทพธิดาจักสลายมลายไป

เทพธิดาที่ว่านั่นคือพี่เมขลาของข้ารึเปล่านะ คอยก่อนเถิด ถึงเวลาพ้นโทษเมื่อใดข้าจะเร่งกลับไปยังสวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกา

แล้วทวงพี่เมของข้าคืนมา