อัดฮัม อัจมาน คาล์ล
ชายที่ไม่เคยลงให้กับผู้ใด ยิ่งใหญ่เหนือทุกสิ่ง อำนาจครึ่งหนึ่งของประเทศที่เขาเป็นคนครอบครอง ทำให้ทุกคนหวาดกลัวในอำนาจนี้ หากนั่นคือตอนที่เขาอยู่ที่ ดูไบไม่ใช่ประเทศไทยเช่นตอนนี้ ที่ยอมบินลัดฟ้ามาลงทุนครั้งยิ่งใหญ่ที่นี้พร้อมใช้นามแฝงในเข้ามาบริหารบริษัทชั้นนำด้านอสังหาริมทรัพย์
เมฆา สุวรรณเมธีร์หนุ่มนักธุรกิจใหญ่ไฟแรงที่ไม่เคยให้สัมภาษณ์เกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวเลยสักครั้ง ทุกคนรู้จักเขาเท่าที่เขาให้รู้จักนั้นคือCEO หน้าใหม่ไฟแรงที่ดังขึ้นมาได้เพราะผลงานการสร้างชื่ออันยิ่งใหญ่ให้กับบริษัทที่เคยล้มละลายด้วยการ ได้เซ็นทำสัญญาด้านสังหาริมทรัพย์กับประเทศแห่งสมบัติอย่างดูไบโดยใช้เวลาเพียงแค่หนึ่งปีเท่านั้น และยังไม่มีใครได้เป็นเจ้าของหัวใจหนุ่มหน้าแขกคนนี้สักที
แต่ความเพอร์เฟกต์มันไม่มีอยู่ในโลกเมื่อเขาต้องมาเจอกับ
อิง แสงตะวัน ภูรินนท์
เด็กน้อยสู้ชีวิต ที่ปากจัดที่สุดเท่าที่เคยเจอมา แต่ทำไมก็ไม่รู้แค่เห็นประวัติของเด็กคนนี้ในวันนั้น มาถึงวันนี้ ตัวเขาก็ไม่อยากปล่อยเจ้าเด็กนี่ให้ห่างตัวเลย เป็นเหตุให้ต้องหิ้วไปด้วยทุกที่แบบตอนนี้...
"คุณเมฆ..จะพาอิงไปไหน"
"..."
"ถ้าไม่บอกแล้วอิงจะรู้ไหม"
"เงียบ"
"เฮ้ยนั้นมันเฮลิคอบเตอร์นิ"
"..."
"เฮ้!!..ตอบผมก่อนสิ"
"Shut up and up"
"ทำไมต้องเสียงดังใส่ผมด้วย"
คาล์ลที่ยอมทนฟังมานาน หยุดเดินก่อนจะหันกลับไปสั่งเสียงเข้ม ก่อนจะรวบตัวเจ้าเด็กนี่ขึ้นเครื่องไป หากใช้เครื่องบินรวมคงตกเครื่องแบบไม่ต้องคิด บางทีเค้าว่าให้เด็กนี่อยู่ต่อหน้าผู้บริหารคนอื่นยังจะดีเสียกว่า ต่างกันลิบลับ
ณ ดูไบ
หลังจากคาล์ลปล่อยให้เขาได้พักผ่อนหลังจากพากันเข้าห้องประชุมไปตั้งแต่เช้า จนตอนนี้ห้าโมงเย็นแล้ว เขาเลยถือวิสาสะเดินชมคฤหาสน์ใหญ่ของเจ้านายตัวเองสักหน่อย จนมาเจอกับสิ่งมีชีวิตสีขาวสามตัวนอนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่เลยเดินย่องเบาเข้าไปดูใกล้ๆ
"น่ารักจังเจ้าแมวน้อย เอ๊ะหรือลูกหมา"
"คุณเมฆเห็นมืดมนแบบนั้นก็มีมุมมุ้งมิ้งนะเนี่ย"
เจ้าตัวขาวขนปุยเมื่อได้ยินเสียงและกลิ่นที่ไม่คุ้นเคยก็พากับลืมตาขึ้นมาเจอ กับแสงตะวันที่นั่งยองๆมองพวกมันอย่างชื่นชอบ เจ้าเด็กสามตัวพอเจอของเล่นชิ้นใหม่ก็ไม่ต้องคิดอะไรมาก พวกมันพากันลุกขึ้นแล้วก้มหน้าลงต่ำสายตาก็มองที่ของเล่นไม่วางตา
แต่ แสงตะวันตอนแรกออกจะชอบแต่พอเห็นตอนมันลุกขึ้นก็รู้สึกแปลกๆ
"ทำไมพวกนายตัว ยะ..ใหญ่กันจัง"
"!!!"
"ละ..แล้วแล้วจะแยกเขี้ยวใส่เราทำไม"
พอเห็นท่าไม่ดี แสงตะวัน ก็ลุกขึ้นยืนก่อนจะ ค่อยๆเดินถอยหลังช้าๆ แต่ตอนนั้นเองเค้าจึงได้สำรวจเจ้าแมวสามตัวใหม่อีกที พอรู้ว่าไอ้สิ่งที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่แมวอย่างที่คิดขามันก็กับหลังหันวิ่งสุดขีดซะแล้ว
"อ๊าค!!...คุณเมฆทำไมไม่บอกอิงว่าเลี้ยงสิงโตไว้ในบ้าน!!"
ขณะที่ แสงตะวันวิ่งหนีสุดชีวิตเจ้าเด็กแสบสามตัวก็ยิ่งคิดว่าเล่นกับมัน มันก็ยิ่งวิ่งไล่ตามจนหนึ่งในสามตัวตัดสินใจกระโดดตะครุบร่างของแสงตะวันจนกลิ้งกันไปตามทางอีกสองตัวพอเห็นว่าพี่ใหญ่จับได้แล้วก็ยิ่งกระโดดเข้าไปทับเพิ่มอีก ก่อนจะพากันคำรามออกมาพร้อมกัน อย่างผู้ชนะ แต่ตอนนั้นเองที่มีชายตัวใหญ่ที่เพิ่งกลับเข้ามาบ้านอีกครั้งหลังจากออกไปทำธุระข้างนอก ปล่อยให้เด็กแสบได้พักแต่ใครจะคิดว่าจะมาพักไกลถึงคอกสิงโตลูกเค้าได้
" Gีild!! Given!! Ethan!! stop now"
